HIV/AIDS i odpowiedzialność prawna

Richard Schmidt, lekarz z Luizjany (USA), został oskarżony o zarażenie swojej kochanki Janice przez wstrzyknięcie jej zarażonej wirusem HIV krwi jednego ze swoich pacjentów. Jeanice zeznała, że Schmidt wstrzyknął jej krew w akcie zemsty po tym, jak kobieta próbowała zerwać ich znajomość. Naukowcy byli w stanie określić, że wirus pochodził jednego z pacjentów Schmidta mieszkającego w Trahan. Lekarz został skazany na 50 lat więzienia.

W czerwcu 2004 r Morat został uznany winnym otrucia (we Francji nie ma specyficznych artykułów prawnych dotyczących wirusa HIV) przez niepowiadomienie o swoim stanie dwóch kobiet, które w rezultacie stały się HIV pozytywne. Morat został skazany na 6 lat wiezienia. Femmes Positives to francuska organizacja starająca się o wprowadzenie regulacji prawnych dotyczących zarażenia wirusem HIV, a które umożliwiłyby kobietom wytaczanie procesów przeciwko partnerom, którzy zarazili je chorobą. Dwie sprawy doprowadziły we Francji do głośnej dyskusji, czy w ogóle można wprowadzić prawny podział nosicieli HIV na „ofiary” i „zbrodniarzy” oraz czy powinno zachować się zasadę „zbiorowej odpowiedzialności” .

W marcu 2005 r. Dica został uznany winnym spowodowania nieumyślnego (a nie celowego) poważnego uszkodzenia ciała dwóch kobiet. Oskarżony twierdził, iż kobiety w pełni przystały na ryzyko wiążące się uprawianiem seksu bez zabezpieczenia. Mimo to oskarżenie pozostało przy stanowisku, iż mężczyzna zmusił kobiety do seksu bez użycia prezerwatywy, choć zdawał sobie sprawę z tego, ze jest zarażony wirusem HIV. Mężczyźnie zarzucono też celowe wprowadzanie otoczenia w błąd co do swojej tożsamość. Dica przedstawiał się jako samotny, bogaty prawnik, oczywiście HIV negatywny. W rzeczywistości był bezrobotnym mężem i ojcem kilkorga dzieci oraz nosicielem HIV. Dica został skazany na 4 i pół roku wiezienia.

Maj 2005r: Matka z Hamilton w Kanadzie została oskarżona o zaniedbanie i spowodowanie uszczerbku na zdrowiu po tym, jak nie zgodziła się na przed- i pourodzeniową opiekę oraz zlekceważenie porad które uchroniłby jej nowo narodzone dziecko przed zarażeniem HIV. Po urodzeniu zdrowego dziecka w 2003r, kobieta ponownie zaszła w ciążę w 2004 r, zmieniając jednocześnie swojego lekarza rodzinnego. Kobieta nie powiedziała swoim nowym lekarzom, ze jest HIV pozytywna, co spowodowało, że jej dziecko nie otrzymało stosownych leków. Mimo iż pierwsze dziecko, zgodnie z radami poprzedniego lekarza nie było karmione piersią, kobieta zdecydowała się na ten sposób karmienia w przypadku drugiego dziecka. W rezultacie doprowadziła do zarażenia dziecka wirusem HIV.

W czerwcu 2005 r. Justin Dalley, zarażony wirusem HIV mieszkaniec Nowej Zelandii, został skazany za naruszenie prawa po uprawianiu seksu bez zabezpieczeń oraz nie poinformowanie swojej dziewczyny o swoim stanie zdrowia. Choć u dziewczyny nie stwierdzono w końcu obecności wirusa, to początkowo powiedziała rodzinie Dalleya, że została przez niego zarażona. Po jakimś czasie przyznała się do kłamstwa, ale zarzutu wobec mężczyzny zostały podtrzymane przez wzgląd na stres psychiczny i traumę, jakich doświadczyła dziewczyna po poznaniu stanu zdrowia Dalleya. Dalley został skazany na 3000 godzin prac społecznych, 6 miesięcy nadzoru kuratorskiego oraz 1000$ odszkodowania na pokrycie psychoterapii dziewczyny.

W czerwcu 2005 r Kanadyjski Czerwony Krzyż został postawiony przed sądem pod zarzutem podania ponad 1000 obywateli Kanady krwi skażonej wirusem w latach ’80 tych i na początku ’90 tych. Czerwony Krzyż nie uwzględnił w swoich procedurach testów na obecność wirusa HIV i wirusa żółtaczki, choć były one dostępne od kilku lat. Oskarżenie zostało wycofane, po tym jak organizacja przyznała się do winy, wydała oficjalne przeprosiny oraz zgodziła się na wypłatę odszkodowań zarażonym ludziom. Poza grzywną w wysokości 5000 $, KCK przekazał 1,5 mln $ (z zasobów innych niż publiczne składki) na stypendia dla dzieci zarażonych wirusem HIV oraz na badania dotyczące błędów w procedurach medycznych.

Pavlos Gergiou, rybak z Cypru, zaraził swoją kochankę z Wielkiej Brytanii, Janette Pink, z którą miał wakacyjny romans. Pani Pink doprowadziła w 1997 r. do procesu w cypryjskim sądzie. Gergiu został skazany na 15 miesięcy więzienia. W tym samym czasie brytyjski rząd ogłosił, iż objęte kodeksem karnym przestępstwa wobec drugiej osoby wymagają zrewidowania, tak by tylko rozmyślne, a nie przypadkowe przypadki transmisji choroby podlegały krze (z wyrokiem dożywocie włącznie). Póki co władze nie zrealizowały swoich zamierzeń, umożliwiając wydanie pierwszego wyroku w sprawie nieumyślnego przekazania choroby (patrz: Sytuacja Mohammeda Dica).

W 2000 Feston Konzani, Afrykanin starający się azyl w Wielkiej Brytanii został zdiagnozowany jako nosiciel wirusa HIV; doradzono mu, by informował o tym fakcie swoje przyszłe partnerki. Po tym wydarzeniu miał kontakty seksualne z 3 kobietami, nie mówiąc im zarażeniu HIV. Wszystkie kobiety zostały zarażone wirusem i wytoczyły proces przeciw Konzaniemu. Oskarżony bronił się twierdząc, iż kobiety same naraziły się na ryzyko zarażenia jedną z chorób przenoszonych droga płciową, godząc się na uprawianie seksu bez zabezpieczenia. W 2004 Konzani został skazany na 10 lat więzienia. Jak powiedział mu sędzia,, wyrok miał być ostrzeżeniem dla innych nosicieli wirusa przed dopuszczeniem się podobnego zachowania.